ஒரு அந்நிய கலாச்சாரத்தின் உள்ளே: இசையின் புரட்சிகர வரலாறு
“எனக்கு 12 வயதிலிருந்தே, ஹெவிமெட்டல் மீதான எனது அன்பை இது பெறுமதி குறைவான இசை என்று கூறுபவர்களிடமிருந்து நான் பாதுகாக்க வேண்டியிருந்தது. இப்போது என் பதில் என்னவென்றால், நீங்கள் அதை உணர்ந்தாலும் அல்லது நீங்கள் உணரவில்லை என்றாலும், உங்கள் கழுத்தின் பின்புறத்திலுள்ள உரோமங்களை சிலிர்க்க வைக்கும் அதிகப்படியான எழுச்சியை ஹெவிமெட்டல் கொடுக்கவில்லை என்றால், நீங்கள் அதை ஒருபோதும் உணர மாட்டீர்கள், உங்களுக்கு தெரியுமா? பரவாயில்லை, ஏனென்றால் என்னைச் சுற்றியுள்ள 40,000 உலோகதுண்டுகளின் தீர்மானம் நீங்கள் இல்லாமல் நாங்கள் நன்றாக இருக்கிறோம் என்பதாகும். ”
– சாம் டன், ஹெவிமெட்டல்: ஒரு ஹெட்பேங்கர் நடனக் கலைஞரின் பயணம்
ஹெவிமெட்டல் (கனமாழை இசை) என்பது உரத்த இசையுடன் தொடர்பானது என்று நீங்கள் நினைத்தால், உங்களுக்கு ஒரு உண்மையை கண்டறியும் சோதனை தேவைப்படலாம்.
இது ஒருபுறம் இசையின் வகையாக இருந்தாலும், திரைப்பட இயக்குனர் சாம் டன் சொல்வது போல், இது அந்நியர்களின் கலாச்சாரமாகும். ஹெவிமெட்டல் ஒரு அரசியல் நிகழ்வு மற்றும் அதைப் புரிந்து கொள்ள, நாம் இசையைத் தாண்டி, இந்த இசை எதனைக் குறித்து நிற்கின்றது என்பதை ஆராய வேண்டும்; இந்த எதிர் கலாச்சாரம் காலத்தின் சோதனையாக இருந்து, புதிய தலைமுறை ரசிகர்களை அதன் பீடத்திற்கு கொண்டு வந்தது எப்படி? 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் மிசிசிப்பி ஆற்றின் கரையில் தொடங்கிய புரட்சி மற்றும் சோனிக் ஆதிக்கத்தின் நீண்ட பாரம்பரியத்திலிருந்து ஹெவிமெட்டல் வருவதுடன், இது இன்றுவரை பூமியிலுள்ள சமூகத்தின் அந்நியர்களுக்குள் தொடர்கிறது.
ஆப்பிரிக்க இசை மரபுகளை பெந்தேகோஸ்ரல் நற்செய்தி இசையுடன் இணைத்து உருவான ப்ளூஸ் என்பது தான் இன்று நாம் ஹெவிமெட்டல் என்று அழைக்கும் வடிவத்தின் மூதாதையராகும். ஆனால் ஹெவிமெட்டல் அதன் ஒரே சந்ததி அல்ல; ஃபங்க், ஹிப் ஹாப் மற்றும் பாப் உள்ளிட்ட பிற வடிவங்களுக்கும் ப்ளூஸ் தொடக்க புள்ளியாக இருந்திருக்கின்றது. சில ஒலிகள் வகையின் புரட்சியின் வேர்களைத் தக்க வைத்துக் கொண்டாலும், மற்றையவை ப்ளூஸின் சோனிக் தாக்கங்களைப் பயன்படுத்தி ஒலியின் சொந்த பதிப்பை உருவாக்கின. ஆனால் ப்ளூஸ், ‘The Devil’s Music’ என்று அழைக்கப்படாமல், அந்நியருக்கான முகவரியை இழக்க முனைகிறது.
20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் ப்ளூஸ் முதன்முதலில் ‘The Devil’s Music’ என்று அழைக்கப்பட்டபோது, அதைப் புரிந்துகொள்ளாத நபர்கள், அதை உருவாக்கியவர்கள் மீது கவர்ச்சி ஏற்படுத்தும் சக்தி என்று அஞ்சினர். இந்த இசை புதிய உலகத்திற்கு அடிமைகளாகக் கொண்டுவரப்பட்ட கறுப்பின சமூகத்தினரிடமிருந்து வெளிவந்தது என்பதையும், அமெரிக்காவில் அவர்களின் வெளி நபர் என்ற நிலையைத் தக்க வைத்துக் கொள்வதையும் நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். பிளாக் லைவ்ஸ் விடயம் தொடர்பான கலவரம் எங்களுக்கு எதையும் கற்பித்திருந்தால், அது அமெரிக்காவின் இனவெறி மரபு தொடர்கிறது என்பதே அதுவாகும். ஆனால் இங்கே விடயம் என்னவென்றால் – சிறந்த கலாச்சாரங்களுக்கு எப்படி அவமானங்களைக் கொண்டாடுவதென்றும் அவற்றை மறுவரையறை செய்வது என்றும் தெரியும். இன்று, நாம் ப்ளூஸ் அல்லது ராக் அல்லது Metal the Devil’s Music என்று அழைக்கும்போது, அது சாத்தானுக்கான சாய்வுகளைக் கொண்ட இசையைப் பற்றியது அல்ல. உலோகத்துண்டுகள் இருண்ட பக்கத்திற்காக ஏங்குகிறது, ஏனெனில் நவீன மதம் மற்றும் உலக ஒழுங்கின் பாசாங்குத்தனத்தை நோக்கி ஓடுவதை விட அது சிறந்ததாகும்.
ஃபங்க் மற்றும் ஹிப் ஹாப் போன்ற இசை வடிவங்களில் ப்ளூஸின் செல்வாக்கு மிகவும் தெளிவாகத் தெரிந்தாலும், குறிப்பாக தொழில்துறையில் அதிகமான வெள்ளையின இசைக்குழுக்கள் இருக்கும்போது ஹெவிமெட்டல் இனை கறுப்பின இசையாக நினைப்பது விசித்திரமாக இருக்கலாம். ஆனால் ஹெவிமெட்டல் உருவான போது, 70 களில் இங்கிலாந்தின் தொழில்துறை நகரங்களில் அதன் குறிப்பிட்ட பிறப்பிடம் பணக்காரர்களை ஆதரிக்கும் முறையான சக்தி கட்டமைப்புகளுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் ஏழை மனிதனின் இடத்தைப் பாதுகாப்பதாக மாறியது. எனவே இது ப்ளூஸின் புரட்சிப் பாரம்பரியத்தைத் தொடர்ந்தது. இது ஒரு உள் உலகில் அதை உருவாக்க முயற்சிக்கும் பின்தங்கியவர்கள் மற்றும் வெளி நபர்களின் ஆதரவைத் தக்க வைத்துக் கொண்டது.
80 இன் ஹெவிமெட்டல் இனுடைய அவதாரம் வர்ணங்களுடனும், பெரிய முடி மற்றும் காட்டு ஆடைகளுடனும் உருவானபோது, அது சுற்றியுள்ள உலகின் குழப்பத்தை பிரதிபலித்தது. பாலினம் பற்றிய எங்கள் யோசனையைப் போலவே பெண்ணிய இயக்கங்களும் உருவாகி வந்தன. எனவே ஹெவி மெட்டலின் இந்த கலவையானது அதன் காலத்தின் தேவைகளுக்கு மீண்டும் பதிலளித்ததுடன் எந்தவொரு அர்த்தத்திலும் பாலினம் அல்லது இயல்புநிலை பற்றிய சமூகத்தின் யோசனைக்கு இணங்காததற்கு பொருந்தாத பறக்கணிக்கப்பட்டவர்களை உள்ளடக்கிய புதிய இனத்திற்காக எதிர்த்து நிற்கிறது. ‘ஹேர் மெட்டல்’ என்று அழைக்கப்பட்ட அந்தக் கால இசைக்குழுக்கள், அந்த வகையை அபகரிக்கத் தொடங்கியிருந்த கோபமான, வெள்ளை, ஹீட்டோ-ஆண் அடையாளத்திலிருந்து உலோகத்தை கவித்துவமாகவும் கலாச்சார ரீதியாகவும் எடுத்துச் சென்றன. அவ்வாறு செய்யும்போது, இது அந்த வகையை வணிக ரீதியான பிரபலத்திற்கு கொண்டு சென்றது. இந்த முறை புரட்சி தோல் மற்றும் உதட்டுச்சாய வடிவில் வந்தாலும், அது ஒருபோதும் ஒரு ஆதிக்க நிகழ்வாக அதன் நோக்கத்திலிருந்து விலகிச் செல்லவில்லை.
ஒரு தசாப்தத்திற்குப் பிறகு, இந்த ஒலி இலங்கையின் கரையோரங்களில் வந்துசென்றதை காணமுடிகின்றது.
இருபது வருடங்கள் மற்றும் இலங்கையின் அந்நியர்களுக்கு ஹெவி மெட்டல் என்ன செய்திருக்கிறது என்பதை மறுக்கவோ அல்லது உரத்து நிராகரிப்பவர்களுக்கு பதிலாக கேட்க நேரம் ஒதுக்குபவர்களால் மறுக்கமுடியாது. டெல்டா ப்ளூஸைப் போலல்லாமல், ஹெவி மெட்டல் என்பது புரிந்து கொள்வதற்கு குறிப்பிட்ட நுண்ணறிவு தேவைப்படுகின்ற ஒலியின் சிக்கலான சக்தியாகும். இந்த அர்த்தத்தில் டன்னின் வாதமான, அதன் விசுவாசிகளுக்கு அவர்களின் உரோமங்களை சிலிர்க்க வைக்கும், உலோகத்தின் அதிகப்படியான சக்தியை நீங்கள் உணரவில்லை என்றால் பரவாயில்லை, ஏனென்றால் அது ஒரு அந்நியர்களின் ஒலி என்பது நியாயமானது.
இங்குள்ள அந்நியர்கள் அந்தஸ்தைப் பின்பற்றாதவர்களாவர். அவர்கள் இனம், மதம் அல்லது பெரும்பான்மை ஆகிய பிரிவுகளுடன் பார்க்கவோ, சிந்திக்கவோ, ஏற்றுக்கொள்ளவோ மாட்டார்கள். எண்ணங்களின் இந்த புரட்சிக்கு இசை பதிலளிக்கிறது. Hollow’s Red Scarf Man மற்றும் Death to the King by Ancient Curse போன்ற பாடல்கள் முதன்முதலில் வெளியிட்டபோது நாட்டின் தலைமையை நேரடியாகக் குறிப்பிட்டன, மேலும் பரனொயிட் எர்த்லிங்கின் முழுத் திறனாய்வும் தீவின் குழப்பமான நிலையை விளக்குகிறது. நாம் ஒரு இறந்த, குருட்டு ஊமையான சுதந்திர உலகில் வாழ்கிறோம் என்பதை அவை நமக்கு நினைவூட்டுகின்றன.
இருப்பினும், இசை இலங்கை பார்வையாளர்களுக்கு பொருத்தமானதாக இருநதாலும், இந்த அந்நியர்களின் கலாச்சாரத்தின் அரைவாசியை மட்டுமே உருவாக்குகின்றது. அதன் அராஜக ஆத்மா கிக்ஸை அருளுகின்ற, பதிவுகளை வாங்குகின்ற, அவற்றைப் பெறும் ஒரு கலாச்சாரத்தின் உள்ளேயுள்ள நபர்களாக கருதும் ஆயிரக்கணக்கான மெட்டல்ஹெட்ஸில் வாழ்கிறது. உண்மையில், எதிர் கலாச்சார பதிலுக்கான கோரிக்கை இல்லை என்றால் இசைக்குழுக்கள், இசை, காட்சி எதுவும் இருக்காது. அமெரிக்காவின் இனவெறிக்கு ப்ளூஸ் எவ்வாறு பதிலளித்தது, குழு வன்முறை மற்றும் பொலிஸ் மிருகத்தனத்திற்கு ஹிப் ஹாப் எவ்வாறு பதிலளித்தது என்பதற்கும், பாலினம் மற்றும் அடையாளத்தைப் பற்றிய எங்கள் கருத்துக்களை மீள்வரையறை செய்ய ஹேர் மெட்டல் எவ்வாறு உதவியது என்பதற்கும் வித்தியாசமில்லை: இலங்கையிலும் ஹெவி மெட்டல், நம்மில் சிலர் ஏற’கனவே கேட்ட கேள்விகளுக்கு ஒரு பதிலாகும்.
இலங்கையின் அந்நியர்களின் கலாச்சாரம் ஹெட்பேங்கர் இசைக்கலைஞர்களால் ஆனது; ஒவ்வொரு குழியும் கொம்புகளில் எழுப்பப்படும் ஒவ்வொரு கையும் பல தசாப்தங்களாக நிலவும் ஒரு உரத்த புரட்சியின் அடையாளங்களாகும். இங்கே அந்நியர்களுக்கு மற்றொரு பெயர் உள்ளது, நாங்கள் அவர்களை மெட்டல்ஹெட்ஸ் என்று அழைக்கிறோம்.
