பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்தில் இருந்து வில்பத்துவுக்குச் சவால் விடுக்கப்படுகின்றது
தனுஷ்க சில்வா
வில்பத்துவ தேசிய பூங்காவானது நாட்டின் மிகப் பெரிய மற்றும் பழமையான இயற்கை காடாகும். ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்னர், வில்பத்து தேசிய காப்பகமாக பெயரிடப்பட்டது மற்றும் பெப்ரவரி 25, 1938 இல் தேசிய பூங்காவாக மாற்றப்பட்டது. வனவிலங்குகள் மற்றும் தாவரங்கள் சட்டத்தின்படி ஒரு பகுதி தேசியப் பூங்காவாக நியமிக்கப்பட்டவுடன், அந்தப் பகுதியை நிர்வகிப்பதற்கு வனவிலங்கு பாதுகாப்புத் திணைக்களம் சட்டபூர்வமாக பொறுப்பானதாகும். பொதுவாக, ஒரு பூங்கா ஒரு தேசிய பூங்காவின் அந்தஸ்தைப் பெறுவதற்கு விலைமதிப்பற்ற சுற்றுச்சூழல்-உயிரியல் மதிப்பைக் கொண்டிருக்க வேண்டும், மேலும் அத்தகைய சூழலைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பு ஒரு நபர், மக்கள் குழு அல்லது அதிகாரிகள் குழுவிற்கு ஒப்படைப்பதன் மூலம் முடிவடையாததுடன் முழு நாட்டிற்கும் ஒரு பரந்த பொறுப்பாக மாறும். இதன் காரணமாகவே வில்பத்து தொடர்பான துல்லியமான மற்றும் தவறான தகவல்கள் சமூகத்தில் வேகமாகப் பரவி வருகின்றன.
வில்பத்து தொடர்பான சமீபகால உரையாடல்களை ஒவ்வொன்றாக அலசும்போது, அந்த உரையாடல்கள் அனைத்தும் அரசியல், இன, மத அல்லது அதற்கும் மேலாக இனவாத வடிவத்தை எடுப்பது பொதுவான அம்சமாகிவிட்டது. இந்த உரையாடல்களை எல்லாம் ஒரு முனைக்கு தள்ளுவதன் மூலம் வில்பத்து சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினை தடுக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே, வில்பத்துக்கு ஏற்படுகின்ற அல்லது ஏற்பட்டுள்ள சேதத்தின் அளவு குறித்து சமூகம் சரியான புரிதலைப் பெறத் தவறிவிட்டது. வில்பத்து சுற்றாடல் பிரச்சினையை அரசியல், மத, இனவாத எல்லைகளுக்குத் தள்ளாமல் உண்மையான பிரச்சினையைப் புரிந்துகொள்வது இத்தருணத்தில் எழுந்துள்ள தேசியத் தேவையாகும்.
வில்பத்து தேசியப் பூங்காவிற்கு மதச் செயற்பாடுகளினால் ஏற்பட்டுள்ள சுற்றாடல் பாதிப்புகள் இதுவரை பிரதான ஊடகங்களுக்கு பிடிபடாத இடமாகும். இக்கட்டுரையில் வெளியாகியுள்ள பல்லக்கண்டல் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் செயற்பாடுகளால் வில்பத்து தேசிய பூங்காவின் ஒரு பகுதிக்கு ஏற்பட்டுள்ள சுற்றாடல் பாதிப்பு இதுவரை பொது ஊடகங்கள் கொண்டுள்ளாத கதையாகும். வில்பத்து அரசியல் மற்றும் மத உச்சகட்டங்களுக்கு தள்ளப்படாமல் எதிர்காலத்தில் வில்பத்துவைக் காக்கும் தேசியப் பொறுப்பை அறிவார்ந்த சமூகம் கையேற்பது முக்கியம்.
பல்லக்கண்டல் பிரச்சினை
வில்பத்து தேசிய பூங்காவின் ஐந்தாம் பிரிவிற்குட்பட்ட 445 ஏக்கர் பரப்பளவுள்ள ‘பல்லக்கண்டல்’ கைவிடப்பட்ட கிராமமாகும். சுமார் ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்னர் புத்தளம் தடாகத்திற்கு அருகில் வாழ்ந்த கத்தோலிக்க மீனவர்கள் தமது சமய நடவடிக்கைகளுக்காக ஒரு சிறிய தேவாலயத்தை நிர்மாணித்து அங்கு வருடாந்த உற்சவத்தை நடத்தி வந்தனர். மூல தேவாலயத்துக்காக, ஒரு ஏக்கர் நிலம் ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. 1969ல், நிலம் கையகப்படுத்தும் சட்டத்தின் கீழ், பல்லக்கண்டல் தேவாலயம் அமைந்துள்ள சிறிய துண்டு நிலமும், பல்லக்கண்டல் கிராமமும், வர்த்தமானி எண்.14,886 மூலம், அரசுக்கு மாற்றப்பட்டது. அப்போது, 1973 ஆம் ஆண்டு வர்த்தமானி அறிவித்தல் இலக்கம் 89 மூலம் பல்லக்கண்டல் கிராமம் மற்றும் வில்பத்து ஐந்தாவது பிரிவின் சிறிய கிராமம் அரசாங்கத்திற்கு மாற்றப்பட்டது. இரண்டு தேவாலயங்களும் ஒரே வில்பத்து தேசிய பூங்காவின் ஒரு பகுதியாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது. ஆனால் அப்போது பல்லக்கண்டல் மக்கள்தொகை இல்லாத கிராமமாக இருந்தது.
எவ்வாறாயினும், 1980 ஆம் ஆண்டு முதல், இலங்கையில் நிலவும் உள்நாட்டு யுத்த சூழ்நிலை காரணமாக, 1989 ஆம் ஆண்டு முதல் உள்ளூர் மற்றும் வெளிநாட்டு சுற்றுலாப் பயணிகளுக்காக வில்பத்து திறக்கப்படவில்லை. 2009 ஆம் ஆண்டு யுத்தம் முடிவடைந்த நிலையில், தேவாலயத்திற்கு சொந்தமான வில்பத்து ஐந்தாம் பகுதி பொதுமக்களின் பாவனைக்காக மீண்டும் திறக்கப்பட்டது. யுத்த காலத்தில் வில்பத்து பூங்கா ஊடாக அமைக்கப்பட்ட அங்கீகரிக்கப்படாத வீதி, தேசிய பூங்கா மீண்டும் பொதுமக்களுக்கு திறக்கப்பட்டதன் பின்னர் யாத்திரிகர்களுக்கான உத்தியோகபூர்வ பாதையாக மாறியது. சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகள் தேசிய பூங்கா வழியாக அங்கீகரிக்கப்படாத சாலை அமைப்பதை எதிர்த்தும், அதை தொடர்ந்து பயன்படுத்துவதை எதிர்த்தும் வழக்கு தொடர்ந்தது. 2010 முதல் உயர் நீதிமன்றத்தில் வழக்கு நிலுவையில் உள்ளது (அடிப்படை உரிமைகள் விண்ணப்ப இலக்கம் 224/2010 * விசாரிக்கப்பட்டு வந்தது)
இந்த அனுமதியற்ற நடவடிக்கையால் பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்திற்கு வரும் பக்தர்களின் எண்ணிக்கை ஆண்டுக்கு ஆண்டு அதிகரித்து வருகிறது. சட்டவிரோதமாக அமைக்கப்பட்ட வீதியால், பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்தின் செயற்பாடுகள் மேலும் மேம்பட்டதுடன், பாழடைந்த பள்ளிவாசலை மெல்ல மெல்ல சீர்செய்து, அந்த போர்வையில் நிரந்தரமாக பல கட்டிடங்களை நிர்மாணிப்பதற்கு அதன் நிர்வாகத்தால் முடிந்தது. இவை அனைத்தும் வனவிலங்குகள் மற்றும் தாவரங்கள் சட்டத்தின் விதிகளை மீறியும் வனவிலங்கு பாதுகாப்பு திணைக்கள பணிப்பாளரின் அனுமதியின்றியும் நடக்கிறது. ஒரு தேசம் பாதுகாக்க வேண்டிய ஒரு தேசிய பூங்காவிற்குள் பல மனித சமூகங்கள் வருவதால் ஏற்படும் சுற்றுச்சூழல் கேடுகளின் அளவைச் சொல்லத் தேவையில்லை. கத்தோலிக்க திருச்சபையின் பெயரால் வழமைக்கு மாறிய மனித செயற்பாடுகளால் வில்பத்து தேசிய பூங்காவிற்கு ஏற்பட்டுள்ள சுற்றாடல் பாதிப்புகளை மீட்பதற்கு நீண்ட காலம் எடுக்கும். அல்லது மீண்டும் அதே போல் இருக்காது.
ஒரு பொருளாதாரப் பெறுமதி
ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியைச் சுற்றி சில பொருளாதார மதிப்புகள் கட்டமைக்கப்படும் போது, அது ஒரு இதய பூமியாக இருந்தாலும் அல்லது புனித பூமியாக இருந்தாலும், மூலதனத்தின் வேர்களின் பிடியில் சிக்காமல் இருக்க முடியாது. அத்தகைய பகுதி முதலில் சுற்றியுள்ள இயற்கை சூழலின் இருப்பை சவால் செய்கிறது. இன்று, பல்லக்கண்டல் கத்தோலிக்க தேவாலயம், வில்பத்து தேசிய பூங்காவிற்கு உட்பட்ட அங்கீகரிக்கப்படாத மூலதன ஆதாரமாக உள்ளது. மத வழிபாடுகள் காரணமாக அதிக மக்கள் கூடும் பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்தைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளில் குவிந்து கிடக்கும் பொலித்தீன், பிளாஸ்டிக் உள்ளிட்ட வெளிநாட்டுக் கழிவுகளை முறையாக அகற்ற நிர்வாகம் முயற்சித்தாலும், அந்த முயற்சி போதுமானதாக இல்லை. அதன் காரணமாக, வனவிலங்குகள் மற்றும் தாவரங்கள் மற்றும் நீர் ஆதாரங்களில் ஏற்படும் பாதிப்புகள் குறித்து முறையான அறிவியல் ஆய்வு செய்ய வேண்டியது அவசியம். திருவிழா நாட்களில், பூங்காவிற்குள் அதிக அளவில் வாகனங்கள் வருவதால், ஒலி மாசு மற்றும் காற்று மாசு ஏற்படுகிறது. யாத்திரிகர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பால், பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்தால் நாம் பார்க்கும் சேதத்தை விட, விலங்குகளின் நடத்தை முறைகள், நடமாடும் முறைகள், இனப்பெருக்க முறைகள் மற்றும் கூடு கட்டும் முறைகள் (கூடு கட்டுதல்*) என்பவற்றிற்கு அதிக சுற்றுச்சூழல் பாதிப்பை ஏற்படுத்துகின்றன.
மேலும் பல்லக்கண்டல் கத்தோலிக்க தேவாலயத்திற்கு அருகாமையில் அமைந்துள்ள பொம்பரிப்பு பகுதியானது தொல்லியல் மதிப்புமிக்க பிரதேசமாகும். குறிப்பாக, அந்தப் பகுதியில் 3-4 ஏக்கர் பரப்பளவில் அமைந்துள்ள பொம்பரிப்பு புதைகுழி, இலங்கையின் கற்காலத்தில் வாழ்ந்த ஆரம்பகால மனிதர்களின் வாழ்க்கை முறைக்கான சான்றுகளை வழங்குகிறது. இதனால் அதிக எண்ணிக்கையிலான யாத்திரிகர்களின் கட்டுப்பாடற்ற வருகையும் அந்த தொல்பொருள் இடங்களின் இருப்புக்கு அச்சுறுத்தலாக உள்ளது.
சட்டப் பிரச்சினை
வனவிலங்கு மற்றும் தாவரங்கள் ஆணைச் சட்டத்தின் உட்பிரிவு 3 (3) இன் படி, தேசியப் பூங்காவில் கூட, மரபுவழி மத நம்பிக்கைகளை, வர்த்தமானியின் விதிகளின்படி நடைமுறைப்படுத்தலாம். காடுகளை அழித்து சாலைகள் அமைத்தல், நிரந்தர அடிப்படையில் புதிய கட்டுமானங்களை உருவாக்குதல், அளவை பெரிதாக்குதல் மற்றும் தற்போதுள்ள கட்டுமானங்கள் நாட்டின் வனவிலங்கு மற்றும் தாவரங்கள் சட்டத்தை மீறுவதாகும். மேலும், தேசிய பூங்காவில் வசிக்க முடியாத யாத்திரிகர்களை முறையான ஒழுங்குமுறையின்றி மத விழாக்களில் கலந்து கொள்ள அனுமதிப்பதன் மூலம், வனவிலங்கு சட்டத்தின் அடிப்படை விதிகளையும் மீறுகிறது.
பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்தின் செயற்பாடுகள் காரணமாக வில்பத்து தேசிய பூங்கா எதிர்நோக்கும் சுற்றுச்சூழல் சவாலுக்கு எதிராக 2018 ஜனவரியில் மேன்முறையீட்டு நீதிமன்றத்திற்கு ஒரு ரிட் விண்ணப்பம் அனுப்பப்பட்டது. அவர் நீதிமன்றத்தில் சமர்ப்பித்த ஆவணங்களை ஆராயும் போது, அந்த வழக்கின் பிரதிவாதியாக வனஜீவராசிகள் பாதுகாப்பு நாயகம், பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்தின் செயற்பாடுகளால் வில்பத்து தேசிய பூங்காவின் தன்மைக்கு சவால் விடுக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை ஏற்றுக்கொண்டதாகக் காணப்படுகின்றது.
தலையீடுகள்
கத்தோலிக்க மக்களின் மீட்பராக தன்னை காட்டிக் கொள்ளும் வனவிலங்கு சுற்றுலா ஊக்குவிப்பு மற்றும் கிறிஸ்தவ விவகார அமைச்சர் பல்லக்கண்டல் தேவாலய விவகாரத்தை ஏற்கவில்லை, இதனை வில்பத்து சட்டப் பொறுப்பில் உள்ள வனவிலங்கு பாதுகாப்பு பணிப்பாளர் நாயகம் ஏற்றுக்கொண்டுள்ளார். கிறிஸ்தவ மதத்தை மேம்படுத்துவதுடன் மக்களின் வனவிலங்கு வளங்களைப் பாதுகாப்பதிலும் அமைச்சருக்கு இதே போன்ற பொறுப்பு உள்ளது. ஆனால் வில்பத்து தேசிய பூங்காவானது 17ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து கத்தோலிக்க யாத்திரிகர்களின் புனித ஸ்தலமாக இருந்த நிலத்தை உள்ளடக்கியதாக உருவாக்கப்பட்டதாக அமைச்சர் கூறுகிறார். கத்தோலிக்க மக்கள் நீண்டகாலமாக அனுபவித்து வந்த மத சுதந்திரம் மீறப்பட்டுள்ளதாக அமைச்சர் கருத்து தெரிவித்துள்ளார்.
பல்லக்கண்டல் தேவாலயம் அமைந்துள்ள காணியையும் தற்போது வில்பத்து தேசிய பூங்காவிற்கு சொந்தமான 06 ஏக்கர் நிலப்பரப்பையும் வில்பத்து தேசிய பூங்காவில் இருந்து அகற்றுவதற்கான வர்த்தமானியை வெளியிட அமைச்சர் முயற்சிப்பதாக தெரியவந்துள்ளது. வனவிலங்கு பாதுகாப்பு இயக்குநர் ஏற்றுக்கொண்டதும் அமைச்சரின் கருத்தும் ஒன்றல்ல என்பது முதல் பார்வையில் தெரிகிறது. இங்கே நாம் பணிப்பாளரை நம்பிக்கையுடன் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமா? அமைச்சரையா?
பல்லக்கண்டல் தேவாலயம் வில்பத்து தேசிய பூங்காவிற்கு உட்பட்டது அல்ல என்பதை நிரூபிக்க முயலும் கிறிஸ்தவ மத அலுவல்கள் அமைச்சர், மேற்படி மேன்முறையீட்டு நீதிமன்ற வழக்கில் தம்மைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்திய சட்டமா அதிபர் திணைக்களத்தின் சட்ட ஆதரவை நிராகரித்து கோரியுள்ளார்.
ஜூன் 26, 2019 அன்று, வழக்கு மீண்டும் விசாரிக்கப்பட்ட போது, சம்பந்தப்பட்ட வழக்கறிஞர் அமைச்சரின் சார்பில் ஆஜரானார். சில வரையறுக்கப்பட்ட நிபந்தனைகளின் கீழ் தனியார் சட்ட உதவியைப் பெற முடியும் என்றாலும், அவ்வாறு கூறுவதன் மூலம் அமைச்சருக்கு வெற்றி பெற வேண்டிய தேவை பலமாக இருப்பதாகத் தெரிகிறது. இதன் மூலம் தனது அரசியல் ஆளுமையைக் கட்டியெழுப்ப அவர் நம்பிக்கையுடன் இருக்கலாம்.
மேலும், 28.07.2019 அன்று தேசிய தொலைக்காட்சியில் ஒளிபரப்பான “தாராத வார்தா சமீரய” எனும் பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்தின் செயல்பாடுகளை நியாயப்படுத்தும் நிகழ்ச்சி நேர்மையற்ற நோக்கத்துடன் ஒளிபரப்பப்பட்டது. அரசாங்க ஊடகங்களின் இவ்வாறானதொரு வேலைத்திட்டம் அரசியல் அழுத்தத்தினால் உருவாக்கப்படவில்லை என்பதை தற்போதைக்கு நினைக்காமல் இருப்பது கடினம். பின்னர், தேசிய தொலைக்காட்சியின் இணையதளத்தை அணுகிய கட்டுரையாளர், மற்ற அனைத்து செய்திகளும் கிடைத்த நிலையில், அன்று ஒளிபரப்பப்பட்ட தாரா நிகழ்ச்சி மட்டும் நீக்கப்பட்டிருப்பது தெரிய வந்தது. இத்தனைக்கும் பிறகு, பல்லக்கண்டல் தேவாலயத்தில் இருந்து வில்பத்து வரையிலான சுற்றுச்சூழல் சவாலை நியாயப்படுத்துவதால் எந்தவிதமான பாதகமான விளைவும் இல்லை என்று கற்பனை செய்ய முடியுமா?
வில்பத்து தேசிய பூங்கா, ஒரு தேசம் கவனித்துக் கொள்ளவேண்டியது, நிகழ்காலத்திற்கும் எதிர்காலத்திற்கும் சொந்தமானது. வில்பத்தை பாதுகாக்கும் அரசியல் மற்றும் அரசியலமைப்பு பொறுப்பு அமைச்சருக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள போதிலும், அதனை பாதுகாப்பது ஒரு தேசம் என்ற வகையில் எமது பொறுப்பாகும். இந்தப் பொறுப்பை நிறைவேற்றுவதில், வனவிலங்குப் பாதுகாப்புப் பணிப்பாளர் நாயகம் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளின் தொடர்ச்சியான முயற்சிகள் அரசியல் அதிகாரத்தால் மறைக்கப்படாமல் இருப்பதை உறுதி செய்வது முக்கியம்.
